نمی توان میزان دقیق آب ذخیره شده توسط سدهای اطراف شهر زیمبابوه را تخمین زد. به خصوص که بررسی اخیر یکی از اولین مطالعاتی است که واقعاً ساختارها را بررسی می کند. با این حال، برآوردها نشان می دهد که این گودال ها ممکن است بیش از 18 میلیون لیتر آب ذخیره کرده باشند.
در دوران شکوفایی زیمبابوه بزرگ (بین قرن 11 و 15)، این شهر محل زندگی نخبگان حاکم، رهبران مذهبی، صنعتگران و بازرگانان بود. این افراد آب چشمه و باران را در یک سیستم یکپارچه و منعطف به اشتراک گذاشتند.
به گفته کارشناسان در فصل بارندگی برخی مناطق این شهرستان مرطوب و باتلاقی می شود. شواهد نشان می دهد که این مناطق برای استخراج خاک رس برای استفاده در خانه سازی مناسب بوده اند. در فصول خشک از برخی معادن به عنوان مخزن برای جمع آوری آب زیرزمینی و رواناب از تپه های اطراف استفاده می شود.
نویسندگان این مقاله در بخشی از گزارش خود می نویسند:
در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد شهر زیمباوه بزرگ وجود دارد. حتی با وجود چنین سیستم آبی که به دقت هماهنگ شده است، باز هم این امکان وجود دارد که شهر به دلیل تغییرات آب و هوایی از هم بپاشد. جهان ما در طول زندگی خود ناهنجاری های آب و هوایی قرون وسطایی و عصر یخبندان کوچک را تجربه کرده است. همه این رویدادها عواملی هستند که می توانند یک شهر در حال رشد را تحت فشار شدید قرار دهند. البته فشارهای اقتصادی یا سیاسی نیز دلایلی هستند که ممکن است منجر به نابودی چنین شهری شوند.
در مجموع، قبل از اینکه باستان شناسان بتوانند بگویند چه بر سر اولین شهر آفریقای جنوبی و مردم آن آمده است، باید تحقیقات بیشتری انجام شود. شاید در ویرانه های این شهر اسرارآمیز درسی باشد.
این مطالعه در مجله Anthropocene منتشر شد.