سیاهچاله ها خود نامرئی هستند. اما معمولا کهکشان را تنها نمی گذارند، بلکه برخی از ستاره ها و گازهایی که با سیاهچاله پیوند گرانشی دارند با آن همراه می شوند. این گازها پرتوهای قوی ساطع می کنند که با تلسکوپ قابل مشاهده است. مسیر یک سیاهچاله از میان گاز و غبار نواحی بیرونی کهکشانی می تواند بخشی از آن گاز را به ستاره های جدیدی تبدیل کند که آنها نیز قابل مشاهده هستند.
احتمال دیگر این است که خط پرتو توسط سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز کهکشان ایجاد شود. اما این سناریو احتمالاً منجر به پرتویی می شود که در نزدیکی کهکشان باریک می شود و از آن دور می شود. اما نور دیده شده عکس این موضوع را نشان می دهد.
اگر جرم مذکور یک سیاهچاله باشد، احتمالاً به دلیل برهم کنش با یک یا دو سیاهچاله دیگر مجاور، از مرکز کهکشان به بیرون پرتاب شده است. تقریباً هر کهکشانی دارای یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز خود است. با ادغام کهکشان ها، سیاهچاله های مرکزی آنها در نهایت ادغام می شوند. اگر شرایط مناسب باشد، ادغام سیاهچاله را خارج کرده و با سرعت زیاد دور می‌شود.