شانه اش ترک خورده بود و چندین دندانش شکسته بود که نشان می داد قبلا بزرگتر بوده است. یک سوراخ گرد بر روی لبه شانه حک شده بود. به گفته مایکل مارشال، باستان شناس از موزه باستان شناسی لندن، این سوراخ به این فرض قوت می بخشد که شانه در واقع نوعی حرز بوده و به عنوان آویز به گردن آویزان شده است.
مارشال در این رابطه اظهار داشت: شانه بارهیل ممکن است برای اعضای یک قبیله محلی یک شی بسیار نمادین و قدرتمند بوده باشد، این احتمال وجود دارد که شانه از جمجمه یکی از افراد مهم این قبیله عصر آهن تراشیده شده باشد. این راه، حضور و خاطره [او] با استخوان هایش ماندگار شده است.
باستان شناسان پیش از این ابزارهایی را از استخوان دست و پای انسان در محوطه باستانی کمبریج شایر پیدا کرده بودند که ظاهراً برای تمیز کردن پوست حیوانات استفاده می شد. اما استخوان جمجمه انسان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در طول عصر آهن، آویزهای ساخته شده از جمجمه انسان در سراسر اروپا ساخته می شد و این گونه آویزها نسبتا رایج بودند. در واقع آویزها و ابزارهای استخوانی انسان باستانی در سراسر جهان یافت شده است. اما حکاکی روی شانه واقعاً عجیب بود.
تنها دو شانه دیگر متعلق به عصر آهن که از استخوان انسان ساخته شده‌اند، تاکنون در بریتانیا پیدا شده‌اند و از همان منطقه عمومی آمده‌اند. یکی از شانه ها در دهکده ای به نام «ایرث» در فاصله 14.5 کیلومتری شمال برهیل و دیگری در «میل هارستون» در فاصله 19 کیلومتری این محوطه باستانی پیدا شده است. از این شواهد چنین برمی‌آید که ساخت این گونه آثار یک رسم فرهنگی کهن در منطقه بوده است.