این تنها گرگ تاسمانی نیست که می تواند به روشی که توضیح داده شد دوباره معرفی شود. قطعات حفظ شده از DNA ماموت های پشمالو که در تاندرای یخ زده قطب شمال یافت شده اند به این معنی است که این پستانداران بزرگ می توانند دوباره بازگردند. بیشتر ماموت های پشمالو حدود ده هزار سال پیش منقرض شدند.
دانشمندان در Colossal Bioscience، شرکتی که توسط محققان هاروارد تأسیس شده است، از CRISPR برای اضافه کردن قطعات DNA ماموت به ژنوم فیل آسیایی، نزدیکترین خویشاوند زنده ماموت، استفاده می کنند. هیبرید حاصل، که به عنوان “ماموفانت” شناخته می شود، با تاندرای سرد سیبری سازگار می شود و می تواند به پر کردن خلاء زیست محیطی ناشی از از دست دادن ماموت ها کمک کند.
با این حال، فناوری ذکر شده دارای محدودیت هایی است و موانعی وجود دارد که باید برطرف شود. مایکل آرچر، دیرینه شناس در دانشگاه نیو ساوت ولز در سیدنی می گوید: «بسیاری از ویژگی هایی که ما به عنوان حیوانات زنده داریم، نیاز به نسخه های متعددی از ژن ها دارند. با نگاه کردن به ژنوم بازسازی شده تشخیص تعداد مورد نیاز آسان نیست. “شما آرزو می کنید که یک نسخه برای ایجاد ویژگی های مورد نظر شما کافی باشد، اما این پروژه ها همیشه یک جزء بزرگ ناشناخته دارند.”
با این حال، بازسازی ژنوم تنها روشی نیست که دانشمندان می توانند برای احیای حیوانات منقرض شده استفاده کنند.
شفق، نوعی گاو ماقبل تاریخ، موضوع نقاشی های باستانی غار در سراسر جهان است. این حیوان زمانی در دشت های اروپا پرسه می زد و قدش به اندازه یک فیل بود. نیاگائو در دهه 1600 منقرض شد.
اگرچه نیاگائوها مدت زیادی است که منقرض شده اند، اما ژن های آنها هنوز در نژادهای مختلف گاو یافت می شود و نوادگان آنها را می توان در اسپانیا، پرتغال، ایتالیا و بالکان یافت. متخصصان ژنتیک در حال تلاقی مجدد این گونه ها با یکدیگر برای تولید فرزندانی هستند که به صفات نیاگائو نزدیکتر هستند.
ایده دیگر شبیه سازی حیوان مرده با گرفتن هسته یک سلول سالم و سپس انتقال آن به تخم یکی از بستگان زنده به امید تشکیل جنین است. البته برای این کار به یک سلول کامل نیاز است و سلول ها بلافاصله پس از مرگ متلاشی می شوند. حیوانی مانند گرگ تاسمانی که تقریباً صد سال پیش منقرض شده است را نمی توان با این روش بازگرداند. اما این روش می تواند گزینه ای برای گونه هایی باشد که اخیراً منقرض شده اند.
در سال 2003، محققان با موفقیت شبیه سازی بز Pyrenean، نوعی بز که با کشته شدن آخرین عضو این گونه در اثر سقوط درخت، منقرض شد. متأسفانه نوزاد کمی پس از تولد به دلیل نارسایی ریوی فوت کرد.
آرچر از فناوری شبیه سازی برای بازگرداندن قورباغه بومی کوئینزلند استفاده می کند. این قورباغهرئوباتراکوس سیلوس) که در سال 1983 منقرض شد، روش عجیبی برای تولید مثل داشت و تخمک های بارور شده خود را می خورد و از معده خود به عنوان نوعی رحم استفاده می کرد.
در سال 2013، آرچر اولین مرحله (انتقال یک هسته از سلول قورباغه یخ زده به تخم خالی یک دوزیستان نزدیک به هم) را به پایان رساند. به طور باور نکردنی، سلول ها شروع به تقسیم کردند و جنینی تشکیل شد. آرچر می‌گوید: «ما صدها بار این کار را انجام دادیم و جواب نداد، و ناگهان یکی از آنها موفق شد و در زیر میکروسکوپ جنین هیبریدی را دیدیم که شروع به تقسیم کرد. خیلی هیجان انگیز بود.”
با این حال، پس از هیجان اولیه، زمانی که هیچ یک از جنین ها به بچه قورباغه تبدیل نشد، این پروژه با مشکل مواجه شد. آرچر می‌گوید: «جنین‌های قورباغه به توده‌ای از سلول‌ها تبدیل شدند که مرحله اولیه و طبیعی رشد جنین است، اما پس از آن متوقف شدند. به طور معمول، لایه بیرونی سلول ها به سمت داخل تا می شود و ساختار دولایه ای را تشکیل می دهد که منجر به یک قورباغه می شود، اما توده های سلولی ما وارد این مرحله نشدند.
همین اتفاق زمانی رخ داد که تیم در تلاش برای ایجاد رویایی با استفاده از دو گونه قورباغه بود. بنابراین، یک جنبه از کار تجربی آنها وجود داشت که رشد جنین را مختل کرد. نه اینکه مشکلی با DNA قورباغه منقرض شده وجود داشته باشد. آرچر می گوید: «ما سعی می کنیم قبل از اینکه روی DNA یک حیوان منقرض شده کار کنیم، ابتدا این مانع را در قورباغه های زنده درک کنیم.