چهار قمر بزرگ اورانوس میزبان اقیانوس‌های زیرسطحی پنهان هستند

تحقیقات جدید داده‌های Voyager 2 از دهه 1980 را با اطلاعات قمرهای یخی مانند قمر پلوتون، شارون و قمر زحل انسلادوس از مأموریت‌های ناسا مانند کاوشگرهای گالیله، کاسینی، داون و افق‌های نو ترکیب کرد. اورانوس 27 قمر دارد، اما محققان بر روی پنج قمر بزرگ آن یعنی آریل، آمبریل، تیتانیا، اوبرون و میراندا تمرکز کرده‌اند. در این میان، آریل کوچکترین قمر با قطر 1160 کیلومتر و تیتانیا بزرگترین قمر با قطر 1580 کیلومتر است.

در گذشته، دانشمندان فکر می کردند تیتانیا گرمای داخلی خود را از طریق واپاشی رادیواکتیو تولید می کند. در این فرآیند، اتم های ناپایدار انرژی خود را از طریق تشعشع از دست می دهند. اما بر اساس مدل‌سازی دیافراگم قمرهای دیگر، همه قمرها به جز میراندا عایق مناسبی برای حفظ گرما از واپاشی رادیواکتیو دارند.

محققان همچنین دریافتند که اقیانوس‌های احتمالی در زیر پوسته‌های یخی این قمرها ظاهراً سرشار از موادی مانند کلرید، آمونیاک و نمک‌هایی هستند که نقطه انجماد آب را کاهش می‌دهند. ترکیب نقطه انجماد پایین و گرمای داخلی به این معنی است که قمرهای آریل، آمبریل، تیتانیا و اوبرون همگی میزبان اقیانوس هایی در عمق چند کیلومتری خود هستند.