در حال حاضر تمرکز اصلی خودروسازان، خریداران و دولت ها روی خودروهای برقی است، اما پیشرانه هیدروژنی نیز کم کم در حال توسعه است و به نظر می رسد در آینده سهمی از بازار را به خود اختصاص دهند.
از دهه 1970، ایالت کالیفرنیا به استانداردی برای اعمال قوانین سختگیرانه آلودگی و کیفیت هوا تبدیل شده است. به همین دلیل است که مسئولان این ایالت همواره فناوری های جدید مرتبط با این حوزه را جدی می گیرند. تعاونی پیل سوختی کالیفرنیا از زمان تأسیس خود در سال 1999، استفاده از نیروی محرکه هیدروژنی را کنار نگذاشته و همواره نگاه قابل توجهی به این بخش داشته است. حمله روسیه به اوکراین امنیت انرژی کشورهای اروپایی را به خطر انداخت و به همین دلیل، نه تنها صنعت خودرو، بلکه تمام جهان دو چیز را به خوبی درک کردند. اولاً تکیه بر یکی دو نقطه در دنیا برای تأمین اکثریت مصرف انرژی کشورها ایده احمقانه ای است و ثانیاً جدی گرفتن انرژی پایدار یک معامله برد-برد خواهد بود. استفاده از چنین انرژی هایی باعث تامین انرژی پایدار و همچنین کاهش انتشار کربن می شود.
در ماه سپتامبر بود که CARB پیشنهادی را برای قوانین پیشرفته ناوگان پاک تصویب کرد و اگر این پیشنهاد به قانون تبدیل شود، فروش وانت های دیزلی تا سال 2040 ممنوع خواهد شد. و اگرچه بحث های زیادی در مورد اینکه آیا خودروهای پیل سوختی هیدروژنی به جریان اصلی تبدیل می شوند یا خیر، وجود داشته است، هیدروژن منبع انرژی برای وسایل نقلیه سنگین در نظر گرفته می شود. مقامات ایالتی کالیفرنیا متعهد شده اند که در سال های آینده بیش از 46 میلیارد پوند برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی اختصاص دهند که رقم بسیار بالایی است. انگیزه دیگر برای گسترش نیروی محرکه هیدروژنی مربوط به قانون کاهش قیمت در ایالات متحده است که به تولیدکنندگان هیدروژن از برق تجدیدپذیر یک معافیت مالیاتی خوب در یک دوره 10 ساله می دهد.
برخلاف ذخیره سازی باتری، هیچ مانع فیزیکی برای استفاده از هیدروژن در وسایل نقلیه سنگین و حتی کشتی ها، قطارها و هواپیماها وجود ندارد. به عنوان مثال شرکت یونیورسال هیدروژن نسخه پیل سوختی هیدروژنی هواپیمای مسافربری ATR72 را تولید کرده است و قرار است این هواپیما از سال 2025 به بهره برداری برسد و از سوی دیگر وزارت انرژی آمریکا از همکاری شهرهای مختلف جهان برای توسعه نیروی محرکه هیدروژنی بر این اساس شهرهای کوبه و آبردین ژاپن که پیش از این به عنوان پایتخت نفتی اروپا شناخته می شد، با یکدیگر همکاری می کنند.
برنامه هیدروژنی کشورهای اروپایی نیز زیرساخت هیدروژنی این قاره توصیف شده و 28 کشور در آن مشارکت دارند. آخرین تحولات نشان می دهد که شبکه تامین هیدروژن در اروپا تا سال 2030 می تواند صنایع، بنادر و بخش های مختلف را به هم متصل کند. مهمتر از آن، شبکه مذکور از شبکه های فعلی تامین گاز طبیعی تشکیل شده و نیازی به نصب خطوط لوله جدید نیست. به همین دلیل، اگرچه خودروهای سواری پیشرو در استفاده از نیروی محرکه هیدروژنی نیستند، اما زیرساخت جهانی هیدروژن که تاکنون مانعی برای آن بوده است، در حال پیشرفت است. و اگرچه این شبکه یک شبه ایجاد نخواهد شد، اما به نظر می رسد در آینده شاهد تولید خودروهای هیدروژنی در مقیاس بزرگتر باشیم. نطر شما چی هست؟