کارن نوریس، ایمونولوژیست در دانشکده دامپزشکی دانشگاه جورجیا که هدایت تیمی را در زمینه تولید واکسن قارچی آزمایشی بر عهده دارد، می‌گوید که این امکان وجود دارد، اما ثبت نام بیماران چندین سال طول می‌کشد.
همچنین طراحی واکسن برای افراد دچار سرکوب سیستم ایمنی که بیشتر به واکسن نیاز دارند، دشوار است. یک واکسن موثر با آموزش سیستم ایمنی فرد برای پاسخ سریع به یک میکروب خاص عمل می کند و آموزش سیستم ایمنی سرکوب شده آسان نیست.
در برخی موارد، سرکوب سیستم ایمنی قابل پیش بینی است. به عنوان مثال، زمانی که فردی برای شیمی درمانی یا سایر درمان های سرکوب کننده سیستم ایمنی آماده می شود. اما همیشه اینطور نیست: وضعیت سیستم ایمنی افراد مبتلا به HIV و مبتلایان به اختلالات سیستم ایمنی قابل برنامه ریزی یا پیش بینی نیست. این چالش‌های بزرگی را برای دانشمندان ایجاد می‌کند که در حالت ایده‌آل می‌خواهند واکسنی بسازند که هم از افرادی که قرار است سیستم ایمنی آنها سرکوب شده باشد و هم از افرادی که قبلاً دچار نقص ایمنی هستند محافظت کند.
مشکل دیگر این است که سلول های قارچی بیشتر شبیه سلول های انسان هستند تا باکتری ها و ویروس ها. این امر طراحی واکسنی را پیچیده می کند که به سیستم ایمنی می آموزد بدون حمله به سلول های خود به سلول های قارچی حمله کند.
بزرگترین مانع برای توسعه واکسن های قارچی ممکن است اقتصادی باشد.
حتی اگر در آزمایش‌های بالینی بی‌خطر و مؤثر واکسنی ثابت شود، به این معنا نیست که واکسن مذکور به تولید انبوه می‌رسد و وارد بازار می‌شود: برای رسیدن به این مرحله، واکسن باید پتانسیل سودآوری داشته باشد. نوریس می گوید که آزمایش واکسن های ضد قارچ برای شرکت های بزرگ داروسازی جذاب نیست زیرا شیوع این عفونت ها زیاد نیست.
حتی اگر یک واکسن از بسیاری از بیماری ها و مرگ و میر در گروهی از افراد جلوگیری کند و هزینه های مراقبت های پزشکی آنها را کاهش دهد، این مزایا نصیب آن گروه از مردم و سیستم مراقبت های بهداشتی می شود، نه شرکت های دارویی که هزینه های تولید واکسن را متقبل می شوند تولید
یک واکسن موفق نه تنها باید در پیشگیری از بیماری موثر باشد، بلکه باید این کار را در تعداد کافی از افراد انجام دهد تا شرکت‌های دارویی را متقاعد کند که در تولید انبوه سرمایه‌گذاری کنند.
با این حال، دانشمندان در حال کار بر روی واکسن های قارچی هستند و چندین نامزد امیدوار کننده وجود دارد.
برای غلبه بر ناکارآمدی اقتصادی تولید واکسن‌هایی که فقط از تعداد کمی از عفونت‌ها جلوگیری می‌کنند، دانشمندان متعددی روی واکسنی کار می‌کنند که از عفونت‌های قارچی متعدد جلوگیری می‌کند.
گروه نوریس نمونه اولیه واکسنی ساخته است که سه قارچ را هدف قرار می دهد. این سه قارچ عامل حدود 80 درصد از کل عفونت های قارچی در افراد دارای نقص ایمنی هستند: کاندیدا، آسپرژیلوس و پنوموسیستیس. نمونه اولیه به طور قابل توجهی بیماری و مرگ ناشی از این عفونت ها را در موش ها و پستانداران آزمایش شده کاهش داد. سایر نامزدها نیز در حال بررسی هستند.
تاکنون سه واکسن قارچی وارد آزمایشات بالینی انسانی شده است. در اوایل دهه 1980، آزمایش واکسنی که از عفونت کوکسیدیوز (قارچی که باعث تب دره می شود) جلوگیری می کرد، عفونت ها را کاهش نداد و عوارض جانبی زیادی ایجاد کرد.
اخیراً، دو واکسن با هدف پیشگیری از عفونت‌های کاندیدا (یعنی مخمر) نتایج خوبی در آزمایش‌های ایمونولوژیک انسانی نشان داده‌اند، که یکی از آنها در یک کارآزمایی کوچک کنترل‌شده با دارونما، نویدبخش پیشگیری از عفونت‌های قارچی مکرر بود. اما بدون سرمایه گذاری برای رساندن آزمایش به سطح بعدی (یک کارآزمایی بالینی که واکسن را با درمان پیشگیرانه استاندارد مقایسه می کند)، توسعه متوقف شد.
نوریس می گوید مطالعات برای بررسی ایمنی واکسن آزمایشی آنها در حیوانات ممکن است یک سال دیگر طول بکشد. اگر این مرحله به خوبی پیش برود، مرحله بعدی (آزمایش های ایمنی در انسان) حدود یک سال طول می کشد. پس از آن، حداقل چند سال دیگر طول می کشد تا تیم او بتواند واکسن تایید شده را به تولید انبوه برساند.
به گفته دیکسون، در حالی که توسعه واکسن های قارچی بسیار مهم است، باید به طور منطقی در مورد جدول زمانی فکر کنیم و متوجه شویم که دستیابی به چنین واکسنی ممکن است چندین سال طول بکشد.