خوشمزه
بر اساس یافته ها، غذاها را می توان در سه گروه مختلف طبقه بندی کرد: غذاهای بسیار خوشمزه مانند گوشت، غذاهای ناسالم و دسرها. غذاهای کم کالری و سالاد میوه و سبزیجات. البته در کنار اینها غذاهایی مانند بلغور جو دوسر و عسل و غذاهایی با طعم اکتسابی مانند قهوه و ادویه جات هستند که در ابتدا طعم آن ها ناخوشایند است اما به مرور زمان می توانید به آنها عادت کنید.
نوشتن رابطه نکات شگفت انگیزی را آشکار کرد. غذاها نه بر اساس طعم (مثلاً شیرین یا شور) بلکه بر اساس محبوبیت دسته بندی شدند. به عنوان مثال، طعم آب میوه ها بیشتر با دسرها مرتبط بود تا با میوه ها. بنابراین، آب میوه در رده بسیار خوشمزه، نه کم کالری قرار می گیرد. همچنین غذاهایی که مردم آن ها را سبزی می دانند با هم دسته بندی نشدند. طعم های متعادل مانند گوجه فرنگی یا کدو سبز در دسته کم کالری قرار می گیرند، در حالی که طعم های قوی مانند فلفل دلمه ای یا پیاز در دسته طعم اکتسابی قرار می گیرند. همچنین، نوشیدنی‌های شیرین مانند نوشابه‌ها با گوشت و غذاهای سرخ‌شده در گروه‌بندی نزدیک قرار گرفتند.
سپس محققان دریافتند که علاقه افراد به برخی غذاها به DNA آنها بستگی دارد. آنها 325 ژن مختلف را شناسایی کردند که اغلب در مغز قرار دارند و نشان دهنده علاقه افراد به غذا هستند. با بررسی ارتباط ژنتیکی سه دسته غذایی بین افراد مختلف به این نتیجه رسیدند که غذاهای بسیار خوشمزه با دو دسته غذایی دیگر همبستگی صفر دارند. این مشکل نشان دهنده دو فرآیند بیولوژیکی است. یک فرآیند آستانه غذاهای بسیار خوش طعم را تنظیم می کند و مسئول سایر مواد غذایی است.
گام بعدی
مطالعات مضاعف نشان می دهد که ترجیح غذایی 50٪ ژنتیکی و 50٪ تجربه شخصی است. محیط خانواده تأثیر بیشتری بر ترجیحات غذایی کودکان نسبت به بزرگسالان دارد. تغییر در دوران نوجوانی رخ می دهد. هنوز مشخص نیست که چگونه میل به غذاهای مختلف در کودکان ایجاد می شود زیرا تحقیقات طولانی مدت در این زمینه انجام نشده است. بنابراین، محققان به دنبال پر کردن این شکاف در مطالعات آتی هستند.