جمعه گذشته، در اجلاس آب و هوای COP27 در مصر، دانشمندان تاکید کردند که انتشار دی اکسید کربن از سوخت های فسیلی، که محرک اصلی تغییرات آب و هوایی نیز محسوب می شود، در راه است. یک درصد افزایش در سال 2022 است و قرار است به بالاترین سطح خود برسد.
انتشار گازهای گلخانه ای از نفت که با افزایش مجدد هوانوردی [پس از دوران همه‌گیری و کاهش سفرها] رخ می دهد که احتمالاً نسبت به سال گذشته بیش از 2 درصد افزایش می یابد. در عین حال، انتشار زغال سنگ که برخی معتقدند در سال 2014 به اوج خود رسید، رکورد جدیدی را ثبت خواهد کرد.
گلن پیترزمدیر تحقیقات موسسه تحقیقات آب و هوای سیسیرو در نروژ گفت: نفت بیشتر تحت تأثیر بهبود جهان از مشکل کووید قرار می گیرد و زغال سنگ و گاز بیشتر تحت تأثیر وقایع اوکراین قرار می گیرند و هدایت می شوند.
اولین پیش بینی های بررسی شده برای سال 2022 نشان می دهد که انتشار جهانی دی اکسید کربن از همه منابع (از جمله جنگل زدایی و استفاده از زمین) به 6.40 میلیارد تن خواهد رسید که درست کمتر از سطح رکورد سال 2019 است.
بر اساس داده ها، با وجود عوامل محرک مانند رهایی جهان از کرونا و از سوی دیگر بحران انرژی ناشی از جنگ در اوکراین، افزایش آلودگی کربنی ناشی از سوزاندن نفت، گاز و زغال سنگ ثابت است. با گرایش های اساسی در تحقیق. پیترز، یکی از نویسندگان این تحقیق، وضعیت اخیر را بسیار نگران کننده می داند. وی خاطرنشان می کند که “اکنون میزان انتشار گازهای گلخانه ای 5 درصد بیشتر از زمانی است که توافقنامه پاریس در سال 2015 امضا شد”. پیترز یک سوال ساده و اساسی را مطرح می کند:
باید بپرسی [انتشار آلاینده‌های دی اکسید کربن] کی قراره بیایند پایین؟
بودجه کربن
با توجه به ارقام جدید، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به اندازه کافی برای رسیدن به هدف پاریس برای محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن بسیار دشوار خواهد بود. دانشمندان هشدار می دهند که گرم شدن بیش از این آستانه خطر ایجاد نقاط اوج خطرناک در سیستم آب و هوایی را به همراه دارد.
حتی گرم شدن حدود 1.2 درجه سانتیگراد تا به امروز منجر به تغییرات شدید آب و هوایی مرگبار و پرهزینه شده است، از امواج گرما و خشکسالی گرفته تا سیل و طوفان های گرمسیری که با بالا آمدن دریاها مخرب تر شده اند.
برای دستیابی به هدف بلندپروازانه پاریس، انتشار گازهای گلخانه ای جهانی باید تا سال 2030 تا 45 درصد کاهش یابد و تا اواسط قرن به صفر خالص برسد و انتشار گازهای گلخانه ای باقیمانده با حذف CO2 از جو جبران شود.
برای دستیابی به دنیای خالص کربن صفر، انتشار گازهای گلخانه ای باید سالانه 7 درصد در طول هشت سال آینده کاهش یابد. برای درک بهتر موضوع، باید یادآور شویم که در سال 2020، با بسته شدن بیشتر اقتصاد جهان، انتشار گازهای گلخانه ای تنها 6 درصد کاهش یافت.
در یک بازه زمانی طولانی‌تر، افزایش سالانه CO2 ناشی از استفاده از سوخت‌های فسیلی پس از افزایش سه درصدی سالانه از سال 2000 تا 2010، به طور متوسط 0.5٪ در سال در دهه گذشته کاهش یافته است.
بر اساس یک مطالعه در داده های علوم سیستم زمین توسط بیش از 100 دانشمند، برای داشتن شانس پنجاه و پنجاه برای ماندن در دمای 1.5 درجه سانتیگراد، میزان مجاز انتشار انسانی 380 میلیارد تن CO2 است. با نرخ فعلی انتشار 40 میلیارد تن در سال، این “بودجه کربن” در کمتر از یک دهه تمام خواهد شد. برای سناریوی شانس “دو سوم”، بودجه یک چهارم کاهش می یابد و در عرض هفت سال تمام می شود.
عمیقا افسرده کننده
در دهه‌های اخیر، دانشمندان معمولاً می‌توانستند خط مستقیمی بین روند CO2 و اقتصاد چین ترسیم کنند، چینی که برای حدود 15 سال بزرگترین آلوده کننده کربن در جهان بوده است. با این حال، در سال 2022، تولید دی اکسید کربن چین تقریباً یک درصد در سال کاهش می یابد. با تقریب خوبی می توان گفت که این ارقام به طور قطع نشان دهنده رکود اقتصادی مربوط به سیاست سختگیرانه پکن در برابر کووید صفر است.
اتحادیه اروپا، علیرغم تلاش برای یافتن منابع جایگزین انرژی از جمله زغال سنگ فشرده، همچنان در مسیر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا حدود 0.8 درصد است. انتشار گازهای گلخانه ای ایالات متحده احتمالا 1.5٪ و هند 6٪ افزایش می یابد. به‌روزرسانی سالانه همچنین نشان داد که توانایی اقیانوس‌ها، جنگل‌ها و خاک برای ادامه جذب بیش از نیمی از انتشار CO2 کند شده است. کورین لو کوریکی از نویسندگان این مقاله و استاد دانشگاه آنگلیا شرقی می گوید:
این «چاه‌ها» ضعیف‌تر از آن هستند که مثمر ثمر باشند، حتی اگر تأثیرات تغییر اقلیم وجود نداشته باشد.
دانشمندانی که درگیر این یافته ها نبودند نیز این یافته ها را حقایقی تلخ ارزیابی می کنند. مارک مازلینپروفسور اقلیم شناسی دانشگاه کالج لندن می گوید:
بودجه جهانی کربن برای سال 2022 عمیقاً ناامید کننده است. برای داشتن هر گونه شانسی برای ماندن در زیر هدف توافق شده بین المللی 1.5 درجه سانتیگراد، باید سالانه کاهش زیادی در انتشار دی اکسید کربن ایجاد کنیم. [چیزی که در حال حاضر] هیچ نشانه ای از آن وجود ندارد.