به عبارت دیگر، شباهت‌های بین هفگوفا که ظاهراً دریانوردان و ماهیگیران دیده‌اند و هیولای کراکن در اساطیر نورس کاملاً تصادفی است و اینکه این دو یکسان هستند یک تصور کاملاً اشتباه است. در دست نوشته های اسکاندیناوی قدیم گفته می شود که هفگوفا رایحه ای قدرتمند و فریبنده منتشر می کند که ماهی را به دهان می کشاند.
محققان استرالیایی می گویند که این می تواند اشاره ای به بوی قوی شبیه کلم فاسد باشد که در نزدیکی نهنگ های تغذیه کننده به مشام می رسد. این محققان همچنین خاطرنشان کردند که نهنگ‌های گوژپشت و براید هنگام بازگشت غذا بوی خاصی تولید می‌کنند که به این حیوانات کمک می‌کند طعمه بیشتری را به دهان گرسنه خود بکشند.
اما آیا سرانجام محققان استرالیایی موفق به حل معمای هیولای افسانه ای هفگوفا شده اند؟ شاید. حداقل در برداشت آنها نقصی وجود دارد. تغذیه نهنگ ها به تله تنها در قرن بیست و یکم مشاهده شده است و از آنجایی که این پستانداران دریایی به هوش و تطبیق پذیری بالایی شهرت دارند، ممکن است اخیراً این روش شکار را اختراع کرده باشند. بنابراین، شاید نهنگ های قرون وسطی اصلاً با این روش تغذیه آشنا نبودند.
جان مک کارتی با اشاره به این مشکل بیان می کند که فناوری پهپاد اکنون مشاهده زندگی نهنگ ها را در طبیعت بسیار آسان کرده است. شاید افزایش سطح مشاهده ما از زندگی این جانوران دریایی دلیلی باشد که در نهایت توانسته ایم متوجه این شیوه تغذیه شویم.
با این حال، هرگز نمی توان مطمئن بود که هفگوفا دقیقاً همان نهنگ غول پیکری است که زمانی در آب های اقیانوس در نزدیکی کشورهای اسکاندیناوی شنا می کرد. در این مرحله، این فرضیه ها تنها جایگزین ایده های اسطوره ای هستند. بنابراین، ما هرگز نمی دانیم دقیقاً چه موجودی بود که دریانوردان و ماهیگیران نروژی قرون وسطایی با چشمانی وحشت زده دیدند.