محاسبه خطر چنین وضعیتی دشوار است. اما در این مورد، محققان بر نزدیکی جوامع به سیل احتمالی (قرار گرفتن در معرض آن) و چگونگی تأثیر این مناطق در صورت طغیان دریاچه ها تا سال 2020 تمرکز کردند. در این مطالعه، فساد سیاسی نیز مورد توجه قرار گرفت. زیرا این موضوع مانعی برای تلاش های لازم برای بازسازی تلقی می شود.
به گفته محققان، این اولین مطالعه ای است که نه تنها شرایط فیزیکی دریاچه های یخچالی، بلکه وضعیت اجتماعی و آسیب پذیری مناطق را نیز بررسی می کند. آسیب پذیری موضوعی است که مستقیماً بر ریسک GLOF تأثیر می گذارد.
تجزیه و تحلیل های انجام شده در این مطالعه نشان داد که بر خلاف انتظار، مناطقی که بیشترین، بزرگترین، پرتعدادترین و سریع ترین دریاچه های یخچالی را دارند، خطرناک ترین مناطق نیستند. در عوض، تعداد ساکنان منطقه و ظرفیت آنها برای مقابله با فاجعه عامل اصلی ارزیابی سطح خطر است.
ساکنان مناطق کوهستانی در آسیا که در نزدیکی دریاچه های یخبندان زندگی می کنند در بالاترین خطر قرار دارند. پاکستان و چین دو کشوری هستند که بیشترین احتمال خطر را در جهان دارند. 2.1 میلیون نفر در پاکستان در نزدیکی دریاچه های یخچالی زندگی می کنند و در معرض سیل آنها هستند. این رقم تقریبا دو برابر چین است. دریاچه های یخبندان چین بزرگتر و زیادتر هستند. بنابراین می توانند آسیب بیشتری به زیرساخت ها وارد کنند.
اگرچه هیمالیا اخیراً به یک منطقه تحقیقاتی محبوب در ارتباط با اثرات بالقوه دریاچه‌های یخبندان تبدیل شده است، اما محققان کوه‌های آند در آمریکای جنوبی و پرو را که از نظر خطر در رتبه سوم قرار دارند، به عنوان مناطق پرخطر شناسایی کرده‌اند.
تاکنون مطالعات کمی در رابطه با کوه های آند انجام شده است. با این حال، تعداد دریاچه های یخچالی در این منطقه طی دو دهه گذشته 93 درصد افزایش یافته است که در مقایسه با افزایش 37 درصدی آسیا، رقم قابل توجهی است. به گفته محققان، فساد ریشه دار یکی از مهم ترین دلایلی است که می توان برای این موضوع در نظر گرفت. تیلور و همکارانش در بخشی از مقاله خود می نویسند:
اگرچه محققان فقط نگاهی اجمالی به این دریاچه ها داشتند، اما معتقدند روش های آنها می تواند برای نظارت بر خطر سیل ناشی از طغیان دریاچه های یخچالی در طول زمان مورد استفاده قرار گیرد.
باید توجه داشت که جوامع در برابر این خطر سکوت نکرده اند. به عنوان مثال، در سال 2015، یک کشاورز پرویی و راهنمای کوهستان از بزرگترین تولیدکننده برق آلمان (RWE) شکایت کرد. دلیل این شکایت هزینه های حفاظت از اواراز، شهر محل زندگی او، در برابر سیل احتمالی ناشی از طغیان دریاچه یخچالی پالکاکوچا بود.
این پرونده همچنان ادامه دارد و گروهی از قضات آلمانی در سال 2022 به منطقه سفر کردند تا میزان خسارت احتمالی آوراز در نتیجه شیوع بیماری را ارزیابی کنند. این دریاچه 34 برابر بزرگتر از سال 1970 شده است و سقوط سنگ ها به زودی باعث طغیان آن می شود.
نمی توان به راحتی ثابت کرد که آلودگی منتشر شده در قاره اروپا باعث ذوب شدن یخچال های طبیعی در پرو شده است. اما یک بررسی در سال 2021 ادعا کرد که انتشار گازهای گلخانه ای خطر سیل را با تسریع ذوب صفحات یخ افزایش داده است. موفقیت کشاورز پرویی در پرونده خود منجر به موارد مشابه دیگری می شود تا شرکت های سوخت فسیلی را به خاطر سهمشان در تغییرات آب و هوای جهانی پاسخگو بدانند.
مطالعه فوق در Nature Communications منتشر شده است.