سالوادور آتان هیتو گفت: “این کشف برای مردم راپا نویی بسیار بسیار مهم است، زیرا اینجا در دریاچه بود و هیچ کس چیزی نمی دانست، حتی اجداد ما، پدربزرگ و مادربزرگ، چیزی در مورد این کشف نمی دانستند.”
ایستر جزیره ای کوچک، دورافتاده و بادخیز است و به همین دلیل زندگی در آن دشوار است. جزیره ایستر با مساحت 163.6 کیلومتر مربع در اقیانوس آرام در فاصله 3512 کیلومتری از سواحل آمریکای جنوبی و 1900 کیلومتری جزایر پیتکرن واقع شده است. جزیره ایستر نزدیک به هزار موآی دارد که از توف آتشفشانی ساخته شده است. کوچکترین این مجسمه های سنگی حدود 1.13 متر و بلندترین آنها بیش از 21 متر ارتفاع دارند. میانگین وزن این مجسمه های سنگی بین 3 تا 5 تن است. اما برخی از موآی های غول پیکر تا 80 تن وزن دارند.
تری هانت، استاد باستان شناسی از دانشگاه آریزونا در این رابطه گفت: “موآی ها به این دلیل مهم هستند که تاریخ قوم راپا نویی را نشان می دهند. این مجسمه ها تجسم خدایان اجدادی ساکنان جزیزه بوده و برای این کار ساخته شده اند. این مجسمه ها در سراسر جهان نیز معروف هستند و واقعاً یک میراث باستانی فوق العاده برای این جزیره هستند.”
اگرچه موآی جدید کوچکتر از بقیه است، اما این اولین بار است که یکی از این مجسمه های سنگی در بستر دریاچه پیدا می شود. این کشف یکی از اکتشافات بی شماری است که در سال های اخیر به دلیل تغییرات آب و هوایی انجام شده است. با خشک شدن دریاچه، این مجسمه پس از قرن ها از آب بیرون آمد. حالا باستان شناسان فکر می کنند با ادامه خشکسالی ها احتمالا باید منتظر فاش شدن موآی های دیگر باشیم.
هانت توضیح می دهد: «نی های بلندی که در بستر رودخانه رشد می کنند [موآی‌ها] پنهان شده اند، اما کاوش با چیزی که می تواند آنچه در زیر آن نهفته است را تشخیص دهد، ممکن است به ما نشان دهد که موآی های بیشتری در میان رسوبات دریاچه وجود دارد. “وقتی یک موآی در دریاچه وجود دارد، احتمالاً موآی های بیشتری در آن وجود دارد.”