هیچ کس دقیقاً نمی داند چه تعداد گربه ولگرد در نیوزلند وجود دارد، اما این تعداد می تواند به 2.5 میلیون نفر برسد که تقریباً یک گربه ولگرد به ازای هر دو نفر در کشور است. آملیا گری، مدیر حفاظت منطقه‌ای در انجمن سلطنتی حفاظت از جنگل‌ها و پرندگان، می‌گوید گربه‌های وحشی هر محیطی را از کوه گرفته تا مناطق ساحلی اشغال می‌کنند.
اگر تخمین ها دقیق باشند، به این معنی است که دهان های گرسنه زیادی در حومه شهر پرسه می زنند. گربه ها رفتگرهای طبیعی هستند و تأثیر زیادی بر جمعیت پرندگان بدون پرواز نیوزلند داشته اند. گری می گوید:
انجمن سلطنتی برای حفاظت از جنگل ها و پرندگان در گذشته تخمین زده است که گربه های وحشی می توانند سالانه 1.1 میلیون پرنده بومی و همچنین ده ها میلیون پرنده غیربومی را در منطقه بکشند.
علاوه بر شکار توسط گربه ها، شکار موش ها و راسوها مانند راسو که توسط مهاجران انگلیسی در قرن نوزدهم به کشور معرفی شد، وضعیت را تشدید می کند. بسیاری از پرندگان آسیب پذیرتر، مانند کاکاپو، یک طوطی بی پرواز شبانه، تنها به این دلیل زنده مانده اند که جمعیت ها قبل از اینکه دیر شود به جزایر عاری از شکارچیان منتقل شده اند.
نه تنها پرندگان کوچک و کند در معرض خطر هستند. گربه ها تا حدودی مسئول کاهش شدید کیا هستند، طوطی کوهستانی مقاومی که گاهی بره های گوسفند را در ارتفاعات برفی نیوزیلند شکار می کند. تصور می شود که زمستان های گرمتر ناشی از تغییرات آب و هوایی به بچه گربه ها اجازه می دهد تا در زمستان در این مناطق زنده بمانند.
جسی مورگان، مدیر اجرایی گروه حفاظت از Predator Free New Zealand Trust می گوید: پرندگان نیوزلند به ویژه در برابر شکار گربه آسیب پذیر هستند. بسیاری از آنها بدون پرواز هستند و روی زمین لانه می کنند و برخی بوی قوی شبیه پستانداران تولید می کنند که گربه ها می توانند آن را تشخیص دهند. “در اینجا، گربه ها شکارچیان راس هستند.”
مورگان اخیراً در یکی از محبوب ترین، اما دورافتاده ترین مسیرهای پیاده روی نیوزلند قدم زد و از دیدن گربه هایی که حتی در آنجا پرسه می زنند شگفت زده شد. او می گوید: دیدن آنها در این محیط وحشتناک است.
نفوذ گربه ها فقط به شکار محدود نمی شود. افزایش اخیر جمعیت گربه های رام شده حتی در محیط های دریایی نیوزلند نیز احساس می شود. توکسوپلاسما انگلی است که توسط گربه‌های وحشی حمل می‌شود و در مرگ برخی از گونه‌های دلفین‌های بومی نیوزلند نقش دارد. گربه‌ها به‌طور غیرمستقیم بر دلفین‌های در معرض خطر انقراض نیوزلند مانند دلفین‌های هکتور و دلفین‌های مائویی تأثیر می‌گذارند، زیرا در سواحل آلوده به توکسوپلاسموز که فقط میزبان آن گربه‌ها هستند، به این انگل آلوده می‌شوند.
چیزی که گروه های مختلف حفاظتی به دنبال آن هستند، چیزی فراتر از کنترل جمعیت گربه های وحشی است. آنها می‌خواهند نیوزلندی‌های صاحب گربه در نحوه زندگی گربه‌هایشان و تأثیری که ممکن است بر محیط طبیعی این کشور داشته باشند، تجدید نظر کنند.
در دهه گذشته، گروه‌های حفاظت از محیط زیست تلاش کرده‌اند تا بحث عمومی را به سمت شناسایی گربه‌ها به‌عنوان عامل اصلی شکار پرندگان سوق دهند و از دولت خواسته‌اند تا یک قانون ملی برای گربه‌ها وضع کند که تمام گربه‌های خانگی را ملزم به عقیم‌سازی و میکروتراشه کند. تبدیل شود