دانشمندان دانشگاه ویسکانسین-مدیسون در ایالات متحده سلول‌های چشم حساس به نور را که در آزمایشگاه رشد می‌کنند، وادار کردند تا پس از جداسازی مجدداً به یکدیگر متصل شوند. این گام مهمی برای پیوند سلول های مذکور به بیماران و درمان بیماری های مختلف چشمی است.
این سلول های گیرنده نوری ضمن همکاری با یکدیگر، با سلول های دیگر ترکیب شده و شبکیه را تشکیل می دهند. شبکیه یک لایه نازک از بافت پشت چشم است که وظیفه تبدیل طول موج نور به سیگنال را بر عهده دارد. مغز انسان این سیگنال ها را به عنوان بینایی تفسیر می کند. هدف از این تحقیق رشد سلول های شبکیه در خارج از بدن و استفاده از آنها به عنوان جایگزینی برای بافت های مرده یا ناکارآمد داخل چشم است.
به گزارش ScienceAlert، محققان در سال 2014 اندام هایی را تولید کردند که شبیه شکل و عملکرد یک شبکیه واقعی بود. اندامک ها خوشه های خود سازماندهی سلولی هستند که به صورت سه بعدی در آزمایشگاه تولید می شوند. محققان این اندام ها را با برنامه ریزی مجدد سلول های پوست انسان به عنوان سلول های بنیادی رشد دادند. سپس آنها تشویق شدند تا آنها را به چندین نوع سلول شبکیه نیز تبدیل کنند.
سال گذشته، این تیم همچنین مطالعاتی را منتشر کرد که نشان می‌داد سلول‌های شبکیه رشد یافته در آزمایشگاه می‌توانند به طول‌موج‌ها و شدت‌های مختلف نور پاسخ دهند. این سلول ها همچنین می توانند برای برقراری ارتباط به سلول های همسایه دسترسی پیدا کنند. به گفته محقق ارشد و چشم پزشک دیوید گام، این مطالعه آخرین قطعه از پازل است. او می گوید:
عملکرد این سلول ها به این بستگی دارد که آنها بتوانند با رابط هایی به نام آکسون با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این ارتباط توسط یک جعبه سیگنال شیمیایی به نام سیناپس برقرار می شود. دیدن آکسون‌هایی که بین سلول‌ها در حال اجرا هستند، موضوع مهمی است. تیم تحقیقاتی گروه‌هایی از سلول‌های شبکیه را جدا کرده و مجدداً به هم متصل کردند تا اطمینان حاصل شود که اتصالات کارآمد برقرار شده است.
برای اطمینان از وجود ارتباط بین این سلول ها، محققان ویروس هاری را در آنها پخش کردند. پس از انجام این کار، در عرض یک هفته، ویروس بین سلول های شبکیه پخش شد و ثابت کرد که ارتباط مطلوب بین سلول ها وجود دارد.