تاکنون دانشمندان هیچ نشانه نوری سیاره نهم را در این محدوده پیدا نکرده اند. اما جای تعجب نیست. زیرا این سیاره از خورشید بسیار دور است و نور کمی از آن دریافت می کند. بنابراین، تنها راه تشخیص آن، مشاهده عبور آن از مقابل منابع نوری دوردست مانند ستاره ها یا کهکشان ها است.
مطالعه جدیدی که به مجله Astrophysical ارائه شده و اکنون در پایگاه داده arXiv موجود است، نشان می دهد که قمرهای سیاره نهم می توانند کلید شناسایی آن باشند.
اخترشناس من هو چان از دانشگاه هنگ کنگ تخمین های اندازه و گرانش سیاره نه را با تعداد احتمالی ETNOهایی که به اندازه کافی نزدیک هستند که توسط گرانش آن به دام افتاده و برای همیشه به دور آن می چرخند، ترکیب کرد. او به دنبال ارائه تخمینی از تعداد قمرهای فرضی این سیاره است.
چان وجود تا 20 قمر را پیش‌بینی می‌کند که به دور سیاره نهم فرضی می‌چرخند که قطر هر کدام می‌تواند تا 100 کیلومتر باشد. این تخمین چگونه به دانشمندان در یافتن سیاره نهم کمک می کند؟ در حالی که شناسایی این قمرهای کوچک بسیار دشوارتر از خود سیاره است؟
پاسخ در اثر گرانشی عجیبی به نام گرمایش همرفتی نهفته است. این پدیده زمانی رخ می دهد که انرژی گرانشی اعمال شده توسط جرم به صورت گرما در بستر اقیانوس یا داخل سیاره یا ماه ظاهر شود.
این پدیده در آیو، قمر مشتری نیز دیده می شود. آیو بیشترین فعالیت آتشفشانی را در منظومه شمسی دارد. هسته مذاب آیو در اثر گرمای گرانشی شدید ناشی از کشش گرانشی بین آیو و مشتری و دیگر قمرهای این سیاره تشکیل شده است.
گرمای مرگبار می تواند دمای هر یک از قمرهای سیاره نهم را تا حدود منفی 170 درجه سانتیگراد افزایش دهد. این مقدار ممکن است خیلی داغ به نظر نرسد. اما باید در نظر گرفت که میانگین دمای فضا منفی 271 درجه سانتیگراد است.