مطالعه ای که چندین دهه پیش آغاز شد نشان می دهد که بسیاری از مردان با سرطان پروستات می تواند درمان هایی مانند جراحی یا پرتودرمانی را بدون کاهش شانس زنده ماندن به تاخیر بیاندازد. این بیماران به جای برداشتن پروستات یا قرار گرفتن در معرض تشعشعات پرانرژی، می توانند به طور فعال بیماری خود را پس از تشخیص سرطان زیر نظر بگیرند. زیرا درمان های تهاجمی عوارض جانبی طولانی مدتی مانند بی اختیاری ادرار، اختلال نعوظ و سایر مشکلات ادراری، اختلالات روده و عملکرد جنسی دارند.
دکتر فردی حمدی، استاد جراحی و اورولوژی دانشگاه آکسفورد در رابطه با این موضوع سی‌ان‌ان می‌گوید: «خبر خوب این است که اگر سرطان پروستات در شما تشخیص داده شد، وحشت نکنید و به خودتان زمان بدهید تا تصمیم بگیرید.» حمدی در ادامه خاطرنشان می کند که توصیه او فقط برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات کم خطر یا متوسط صادق است و بیماران مبتلا به سرطان پرخطر همچنان به درمان های فوری و تهاجمی نیاز دارند.
محققان شرکت کنندگان در این مطالعه را به مدت 11 تا 21 سال پس از تشخیص سرطان پروستات دنبال کردند. آنها در نهایت به این نتیجه رسیدند که همه بیماران بدون توجه به درمانی که دریافت کرده‌اند، با خطر مرگ یکسانی روبرو هستند. به طور کلی، 45 شرکت کننده، یا 2.7٪ از آنها، بر اثر سرطان پروستات جان خود را از دست دادند. 12 نفر (2.2%) تحت عمل جراحی و 16 نفر (2.9%) پرتودرمانی شده بودند. 17 نفر (3.1 درصد) نیز تحت مراقبت فعال بودند. چنین تفاوت های کوچکی از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته نمی شوند.
در طی یک دوره پیگیری تقریباً 15 ساله، تقریباً 330 مرد (60٪ از شرکت کنندگان) که در گروه کنترل بودند در نهایت تحت عمل جراحی یا پرتودرمانی قرار گرفتند. اما به نظر می رسد انتظار برای دریافت این درمان ها تاثیری در خطر مرگ آنها نداشته است. علاوه بر این، 133 نفر از اعضای گروه کنترل هرگز هیچ درمانی مانند پرتودرمانی، جراحی یا هورمون درمانی دریافت نکردند و هنوز زنده هستند.
15 سال پس از تشخیص سرطان پروستات، بیماری در 9.4 درصد از بیماران در گروه نظارت فعال، 4.7 درصد از بیماران در گروه جراحی و 5 درصد از شرکت کنندگان در گروه پرتودرمانی پیشرفت کرده بود. دکتر Stacey Loeb، متخصص سرطان پروستات در NYU Langone Health، معتقد است که اگر این مطالعه با روش‌های نظارتی امروزی انجام می‌شد، گروه کنترل بهتر بود. لوب که در این مطالعه شرکت نداشت، به آسوشیتدپرس می گوید: «ما اکنون راه های زیادی برای تشخیص سرطان قبل از گسترش آن داریم.
سارتور در بخشی از توضیحات خود به این نکته مهم نیز اشاره می کند که تقریبا اکثر بیماران این کارآزمایی در گروه بیماران کم خطر و متوسط قرار داشتند و امروزه کاندیدای مناسبی برای قرار گرفتن در گروه پایش محسوب می شوند. به گفته وی، تنها بخش کوچکی از شرکت کنندگان در این مطالعه پرخطر محسوب می شوند و نیاز به درمان فوری دارند.
طبق گزارش CNN، سرطان پروستات پرخطر تنها 15 درصد از همه تشخیص ها را تشکیل می دهد. بنابراین در بیشتر موارد این بیماری با خطر کم یا متوسط مواجه است. نویسندگان این مطالعه در نهایت به این نتیجه رسیدند که برای بیماران کم خطر، خطرات و مزایای درمان هایی مانند جراحی و پرتودرمانی باید به دقت سنجیده شود. زیرا گاهی آسیب های ناشی از درمان های تهاجمی بیش از فواید آنهاست.