درد سیاتیک چیست و چگونه درمان می شود؟

پزشک همچنین ممکن است آزمایش بلند کردن پا را انجام دهد. برای این آزمایش، به پشت دراز بکشید و پاهای خود را صاف کنید. پزشک به آرامی هر پا را بالا می برد و نقطه شروع درد را پیدا می کند. این آزمایش به تشخیص اعصاب آسیب دیده و تعیین اینکه آیا دیسک شما مقصر است یا خیر کمک می کند. همچنین برای تشخیص محل درد و بررسی انعطاف پذیری و قدرت عضلات از شما خواسته می شود تا حرکات خاصی را انجام دهید.

بسته به آنچه که پزشک در طول معاینه فیزیکی پیدا می کند، ممکن است آزمایشاتی انجام شود، از جمله:

اشعه ایکس از ستون فقرات (رادیوگرافی ستون فقرات): برای بررسی شکستگی ستون فقرات، مشکلات دیسک، تومورها و خارهای استخوانی

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن): برای دیدن تصاویر دقیق از استخوان ها و بافت های نرم کمر. MRI می تواند فشار روی عصب، فتق دیسک و آرتریت را نشان دهد. MRI معمولاً برای تأیید تشخیص سیاتیک تجویز می شود.

بررسی سرعت هدایت عصبی/الکترومیوگرافیبررسی سرعت هدایت عصبی معمولا همراه با الکترومیوگرافی به منظور بررسی نحوه عبور تکانه های الکتریکی از عصب سیاتیک و پاسخ عضلانی استفاده می شود.

میلوگرافی: میلوگرافی نوعی تصویربرداری پزشکی است. این روش برای بررسی اینکه آیا مهره یا دیسک باعث ایجاد درد شده است یا خیر استفاده می شود.

اکثر مردم به طور کامل از سیاتیک بهبود می یابند. اما درد مزمن (مداوم و پایدار) می تواند یکی از عوارض سیاتیک باشد. اگر عصب فشرده شده آسیب جدی ببیند، ضعف مزمن عضلانی مانند افتادگی ساق پا ممکن است رخ دهد، جایی که بی حسی در پا راه رفتن عادی را غیرممکن می کند. سیاتیک به طور بالقوه می تواند باعث آسیب دائمی عصبی شود که منجر به از دست دادن حس در پای آسیب دیده می شود.

هدف از درمان کاهش درد و افزایش توانایی حرکتی بیمار است. بسیاری از موارد سیاتیک با گذشت زمان و مراقبت از خود برطرف می شود.

درمان های خانگی و خودمراقبتی برای سیاتیک عبارتند از:

از کمپرس های گرم و/یا یخ استفاده کنید: ابتدا از کمپرس یخ برای کاهش درد و تورم استفاده کنید. یک کیسه یخ یا کیسه سبزیجات منجمد پیچیده شده در حوله را روی ناحیه آسیب دیده بمالید. این کار را به مدت 20 دقیقه و چند بار در روز انجام دهید. بعد از چند روز از کیسه گرم یا پد گرم کننده استفاده کنید. هر بار به مدت 20 دقیقه از آن استفاده کنید. اگر همچنان درد دارید، به طور متناوب از بسته های سرد و گرم استفاده کنید تا به بهترین نحو درد شما را تسکین دهد.

مصرف داروهای بدون نسخه: برای کاهش درد، التهاب و تورم دارو مصرف کنید. داروهای رایج بدون نسخه موثر در تسکین سیاتیک، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند که شامل داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن هستند.

در مصرف آسپرین مراقب باشید. آسپرین می تواند باعث زخم و خونریزی در برخی افراد شود. اگر نمی توانید NSAID مصرف کنید، استامینوفن می تواند جایگزین خوبی باشد.

انجام حرکات کششی ملایم: حرکات کششی مناسب را از یک مربی مجرب در زمینه کمردرد یاد بگیرید. روی تقویت عمومی، تقویت هسته و کاردیو کار کنید.

چه مدت باید قبل از مراجعه به یک متخصص مراقبت های بهداشتی، داروهای خودمراقبتی را برای تسکین درد سیاتیک امتحان کنیم؟

درد سیاتیک در افراد مختلف متفاوت است. نوع درد می تواند متفاوت باشد، شدت درد متفاوت است و علت درد نیز می تواند متفاوت باشد. در برخی بیماران، ممکن است ابتدا درمان تهاجمی تری انجام شود. با این حال، به طور کلی، اگر یک دوره شش هفته ای درمان های محافظه کارانه و خودمراقبتی (مانند یخ، گرما، کشش، داروهای بدون نسخه) تسکین ندهد، باید گزینه های درمانی دیگر را طبق توصیه پزشک خود امتحان کنید. .

سایر گزینه های درمانی عبارتند از:

داروهای تجویزیپزشک ممکن است یک شل کننده عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین را برای تسکین ناراحتی مرتبط با اسپاسم عضلانی تجویز کند. سایر داروهای مسکن که ممکن است امتحان شوند عبارتند از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و ضد تشنج. بسته به شدت درد، داروهای مسکن تجویزی ممکن است در اوایل برنامه درمانی استفاده شوند.

فیزیوتراپی: هدف فیزیوتراپی یافتن تمریناتی است که با کاهش فشار روی عصب، درد سیاتیک را کاهش دهد. برنامه ورزشی باید شامل تمرینات کششی برای بهبود انعطاف پذیری عضلات و تمرینات هوازی (مانند پیاده روی، شنا و ایروبیک در آب) باشد.