وحید نوابیمدیر عامل شرکت AeroVironment، یکی از پیمانکاران وزارت دفاع ایالات متحده و سازنده پهپادهای نیمه مستقل Switchblade، می گوید که امروزه ما به فناوری هایی دسترسی داریم که می توانند این نوع پهپادها را کاملاً خودمختار کنند.
میکیلو فدروفوزیر تحول دیجیتال اوکراین می گوید که سلاح های کاملا خودمختار گام بعدی منطقی و اجتناب ناپذیر در زمینه جنگ هستند. او اخیراً گفته است که سربازان احتمالاً در شش ماه آینده این سلاح ها را در میدان نبرد خواهند دید.
طرفداران سیستم های تسلیحاتی کاملاً خودمختار می گویند این فناوری سربازان را در میدان جنگ از خطرات اصلی دور نگه می دارد. همچنین این سامانه ها امکان اتخاذ تصمیمات نظامی مهم را به سرعت برای بهبود اساسی توان دفاعی فراهم می کنند.
در حال حاضر، تسلیحات نیمه خودمختار، مانند موشکهای کروز که اهداف را ردیابی میکنند و در نزدیکی آنها منفجر میشوند، به ناظر انسانی نیاز دارند. این سلاح ها می توانند عملیات خاصی را پیشنهاد کنند. اما تا زمانی که اپراتور انسانی تصمیمی نگیرد کاری انجام نمی دهند.
در مقایسه، پهپادهای کاملاً خودمختار، مانند آنچه کارشناسان نظامی در اوکراین «شکارچی هواپیماهای بدون سرنشین» مینامند، میتوانند هواپیماهای بدون سرنشین را در 24 ساعت شبانه روز رهگیری و غیرفعال کنند. این پهپادها برای انجام عملیات نیازی به دخالت مستقیم انسان ندارند و کارها را سریعتر از انسان انجام می دهند.
علاوه بر این، منتقدان توصیه کرده اند که تحقیق و توسعه سیستم های تسلیحاتی خودمختار برای بیش از یک دهه ممنوع شود. آنها به آینده ای اشاره می کنند که در آن سلاح های خودمختار برای هدف قرار دادن انسان ها و نه فقط وسایل نقلیه ساخته می شوند.
منتقدان می گویند که انسان ها باید در زمان جنگ تصمیمات مرگ و زندگی بگیرند، نه ربات های مجهز به هوش مصنوعی. ارائه این تصمیم مهم به الگوریتم های نرم افزاری، مصداق بارز «انسان زدایی دیجیتال» است.
رهبران اسکن کردن Stop Killer Robots با سازمان دیده بان حقوق بشر برای جلوگیری از توسعه سلاح های کاملا خودمختار همکاری می کند. آنها می گویند سیستم های تسلیحاتی خودمختار فاقد قضاوت انسانی مناسب برای تشخیص اهداف نظامی از غیرنظامیان هستند. این سیستمها آستانه جنگ را پایین میآورند و کنترل معنادار انسان را بر رویدادهای میدان نبرد حذف میکنند.
دیدهبان حقوق بشر میگوید ارتشهای ایالات متحده، روسیه، چین، کره جنوبی و اتحادیه اروپا که بیشترین سرمایهگذاری را در سیستمهای تسلیحاتی خودمختار انجام میدهند، جهان را به سمت یک مسابقه تسلیحاتی جدید سوق میدهند که پرهزینه و بیثباتکننده است. یکی از پیامدهای احتمالی این است که فناوری های پیشرفته مورد استفاده در سلاح های خود مختار به دست تروریست ها بیفتد.