به گفته تامز هاردور، محققان موفق به غلبه بر سه مشکل فنی بسیار دشوار شده اند که استفاده از مواد خام دو بعدی را در پردازنده ها غیرممکن می کرد. با این دستاورد مهم، این احتمال وجود دارد که در آینده شاهد تولید تجاری ترانزیستورهایی با ضخامت اتم باشیم که قانون مور را زنده نگه می دارند.
قانون مور اولین بار توسط یکی از بنیانگذاران اینتل پیشنهاد شد. طبق این قانون، تعداد ترانزیستورهای روی تراشه تقریباً پس از دو سال دو برابر می شود، با فرض ثابت بودن مساحت تراشه. قانون مور از سال 1975 در صنعت تراشه رعایت شده است. اما در حدود سال 2010 شرایط کمی تغییر کرد و این قانون به تدریج به فراموشی سپرده شد.
پیشرفت صنعت تراشه به دلیل ماهیت محدود کننده فرآیند تولید ترانزیستور تهدید می شود. برای مدت طولانی، تحلیلگران محدودیتی را گزارش کرده اند که قانون مور را از بین می برد. در این راستا بسیاری از محققان تحقیقات خود را برای یافتن راه حل های جایگزین برای ادامه پیشرفت صنعت تراشه آغاز کرده اند.
یکی از راه‌های ادامه پیشرفت صنعت تراشه، جایگزینی سیلیکون با مواد خام دو بعدی برای فعال کردن ترانزیستورهای دو بعدی است. کارشناسان در زمینه مواد دو بعدی می گویند این مواد به دلیل برخی خواص می توانند قدرت پردازش را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند و مصرف انرژی را کاهش دهند.
گروه تحقیقاتی Intel CR اخیراً 9 مقاله تحقیقاتی منتشر کرده است که در برخی از آنها به استفاده از مواد خام دو بعدی اشاره شده است. به گفته اینتل تا سال 2030 می توان پردازنده هایی با بیش از یک تریلیون ترانزیستور با استفاده از این مواد خام ساخت.
یک گروه بین المللی از دانشمندان می گویند سه مشکل اساسی در تجاری سازی مواد خام دوبعدی را حل کرده اند تا امکان ساخت مواد دوبعدی به شکل تک بلوری بر روی ویفرهای سیلیکونی فراهم شود. یکی از این مشکلات، کنترل دقیق حرکت جنبشی لایه‌های مواد دو بعدی و چالش کنترل تعداد لایه‌ها در مقیاس ویفر بود.