محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز اخیرا مطالعه ای را بر روی عادات غذایی بیش از 500 نفر انجام دادند. در این مطالعه که به مدت 6 سال به طول انجامید، زمان مصرف غذا در اعضای این گروه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد که تغییرات وزن افراد بیشتر تحت تاثیر زمان و تعداد وعده های غذایی است تا فاصله بین اولین و آخرین وعده غذایی. این مطالعه ایده رایج روزه داری متناوب را به عنوان یک استراتژی محبوب کاهش وزن به چالش می کشد.
روزه داری متناوب، همچنین به عنوان غذا خوردن با محدودیت زمانی شناخته می شود، یک استراتژی رژیمی است که در آن تمام وعده های غذایی در مدت زمان کوتاهی در طول روز مصرف می شود. این دوره ها می تواند بین 6 تا 10 ساعت در روز طول بکشد. در نتیجه فرد تا 18 ساعت در روز روزه می گیرد.
از نقطه نظر کاهش وزن، بحث های زیادی در مورد اثربخشی روش های روزه داری وجود دارد. زیرا به عقیده برخی افراد این تکنیک ها باعث تغییرات متابولیک واقعی می شود و به گفته گروهی دیگر صرفاً خوردن غذای کمتری را برای فرد آسان می کند.
مطالعه ای که سال گذشته در این زمینه انجام شد نتایج مشابهی را در کاهش وزن بین دو گروه مختلف نشان داد. هر دو گروه شرکت‌کننده محدودیت‌های رژیم غذایی کنترل‌شده با کالری یکسانی داشتند. اما برای گروه اول علاوه بر این شرایط، محدودیت های زمانی نیز در نظر گرفته شد. گروه دوم چنین محدودیت هایی نداشتند و می توانستند در طول روز غذا بخورند.
مطالعه قبلی دیگری در مورد روزه‌داری متناوب بدون راهنمایی تغذیه، شرکت‌کنندگانی را مورد بررسی قرار داد که فقط در طول یک دوره 8 ساعته در روز اجازه غذا خوردن داشتند. نتایج این مطالعه نشان داد که شرکت کنندگان به طور غریزی کالری دریافتی روزانه خود را 300 واحد کاهش دادند.
به گزارش نیواطلس، مطالعه جدید رویکرد متفاوتی به این موضوع دارد. در این مطالعه، به جای هدایت حدود 550 شرکت‌کننده به پیروی از یک الگوی غذایی خاص، زمان و اندازه وعده‌های غذایی روزانه خود را پیگیری کردند. در نهایت، این داده ها با اطلاعات مربوط به الگوهای کاهش وزن این گروه در یک دوره 6 ساله مقایسه شد.
هر یک از شرکت کنندگان در این مطالعه از یک اپلیکیشن گوشی هوشمند برای ثبت زمان خواب، بیداری و غذا خوردن خود در چند هفته استفاده کردند. این به محققان امکان داد مواردی مانند زمان بین اولین و آخرین وعده غذایی شرکت کنندگان، زمانی که آنها از خواب بیدار شدند تا اولین وعده غذایی و زمان بین آخرین وعده غذایی و زمان خواب را ردیابی کنند.
یافته های بررسی نشان داد که بین زمان غذا خوردن در روز و تغییرات وزن در طی این پیگیری 6 ساله ارتباطی وجود ندارد. با توجه به این موضوع می توان گفت که بین فردی که وعده های غذایی خود را در فاصله کوتاهی می خورد و فردی که این وعده ها را در فاصله زمانی طولانی تری می خورد، تفاوت چندانی وجود ندارد.