محققان می خواستند بدانند آیا انرژی تاریک می تواند از تکینگی بیگ بنگ و تورم و شتاب جهان برای همیشه جلوگیری کند یا خیر. برای اجتناب از تکینگی اولیه، جهان نباید از نقطه ای با چگالی نامحدود شروع شود. بلکه دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم در واقع در یک سری بی نهایت از «جهش های بزرگ» مکرر است.
در سناریوی جهش بزرگ، انرژی تاریک باعث انبساط جهان تا حد معینی می شود. اما سپس ماهیت خود را تغییر می دهد و عامل انقباض جهانی می شود. سپس کیهان وارد سناریوی فشرده‌سازی بزرگ می‌شود، اما درست قبل از رسیدن به حالت چگالی بی‌نهایت، انرژی تاریک دوباره ظاهر می‌شود و دوره‌ای از تورم سریع آغاز می‌شود و در نتیجه چرخه جدیدی آغاز می‌شود.
محققان به مدلی از انرژی تاریک می رسند که سه بار موفق می شود. اما ماده و پرتوها احتمالاً در لحظات اولیه جهان وجود نداشته اند. بلکه بلافاصله پس از تورم با کاهش انرژی تاریک ظاهر می شوند و جهان پر از نور و ماده می شود.
اگرچه این مدل در ابتدا موفقیت آمیز بود، اما محققان نتوانستند یک گروه کلی از مدل های انرژی تاریک را پیدا کنند که همیشه به نتایج یکسانی منجر شود. بلکه به جای پیش‌بینی‌های مکانیک کوانتومی، باید مقدار کمتری را در مدل بسط فعلی وارد می‌کردند تا به خروجی دقیق‌تری برسند.
با این حال، این تحقیق در جهت امیدوارکننده ای پیش می رود و بستری پایدار برای بررسی چنین مدل هایی فراهم می کند. انسانها لزوماً قرار نیست در یک جهان سرد و خالی زندگی کنند زیرا انرژی تاریک باید در آینده دور رفتار متفاوتی داشته باشد. تنها ادامه تحقیقات می تواند سرنوشت نهایی ما را رقم بزند.