خوردن شکلات تلخ
شواهدی وجود دارد که خوردن شکلات تلخ ممکن است باعث افزایش اندورفین و سایر مواد شیمیایی حس خوب مانند دوپامین شود. شکلات تلخ سرشار از ترکیبات پلی فنول مانند فلاونوئیدها است که باعث ترشح اندورفین در مغز می شود.
همچنین، شکلات تلخ منبع متوسطی از کافئین است که می تواند خلق و خو را بهبود بخشد. در حالت ایده آل، شکلات تلخی را انتخاب کنید که حداقل 70 درصد کاکائو داشته باشد و چند تکه کوچک را در یک زمان بخورید.
ارتباط جنسی
رابطه جنسی باعث افزایش ترشح اندورفین، دوپامین، سروتونین و اکسی توسین می شود. اکسی توسین یک هورمون و انتقال دهنده عصبی است که با ایجاد حس تعلق و اعتماد مرتبط است. سکس همچنین ضربان قلب و استقامت شما را افزایش می دهد که می تواند به بهبود سلامت و خلق و خوی شما کمک کند.
رقصیدن
رقصیدن می تواند سرگرم کننده و برای سلامتی شما مفید باشد. رقصیدن نوعی ورزش قلبی تنفسی است که ضربان قلب را افزایش می دهد و اندورفین ترشح می کند که می تواند خلق و خوی شما را بهبود بخشد و درد را کاهش دهد.
مراقبه
مدیتیشن تمرینی است که شامل آموزش هوشیاری و ذهن آگاهی و حضور است. مدیتیشن با فعال کردن سیستم پاراسمپاتیک یا سیستم گوارشی و استراحت، سلامتی را بهبود می بخشد و سیستم پاسخ به استرس بدن را که محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) نامیده می شود، آرام می کند.
علاوه بر این، مدیتیشن باعث افزایش ترشح اندورفین می شود. زیرا نشان داده شده است که افرادی که به طور منظم این کار را انجام می دهند آستانه درد بالاتری دارند، اگرچه مکانیسم آن به طور کامل شناخته نشده است. مشخص نیست که آیا اندورفین واقعاً آستانه درد را در این افراد افزایش می دهد یا اینکه این امر بیشتر به پذیرش یا پیش بینی درد مربوط می شود.
تفاوت بین اندورفین و دوپامین
در حالی که اغلب گیج می شوند، اندورفین ها با دوپامین یا اندوکانابینوئیدها متفاوت هستند. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی و هورمونی است که توسط مرکز پاداش مغز در مواقع لذت آزاد می شود، مانند هنگام داشتن رابطه جنسی، خوردن غذای خوشمزه یا تماشای یک برنامه کمدی.
اگرچه هر دو بخشی از سیستم پاداش مغز هستند، اندورفین ها به سرعت در طی یک فعالیت خاص مانند ورزش آزاد می شوند تا به کاهش درد و استرس کمک کنند. از طرف دیگر، دوپامین به آرامی آزاد می شود و بعد از ورزش باعث بهبود خلق و خو می شود.
تفاوت بین اندورفین ها و اندوکانابینوئیدها
اندوکانابینوئیدها انتقال دهنده های عصبی هستند که توسط سیستم اندوکانابینوئیدی بدن تولید می شوند. آنها نقش های زیادی در بدن دارند مانند تسکین درد، کاهش اضطراب، تنظیم خلق و خو، مدیریت اشتها و گوارش و بهبود خواب.
اگرچه اندوکانابینوئیدها شبیه کانابینوئیدها (مواد شیمیایی اصلی موجود در ترب کوهی مانند THC) هستند، بدن این مواد را به طور طبیعی تولید می کند. هم اندوکانابینوئیدها و هم کانابینوئیدها بر روی گیرنده های کانابینوئیدی که در سراسر بدن یافت می شوند عمل می کنند. جالب اینجاست که اندوکانابینوئیدها عامل اصلی “دوندگی بالا” هستند که افراد در حین ورزش تجربه می کنند، که قبلا به اندورفین نسبت داده می شد.
اگرچه تحقیقات اخیر نشان می دهد که اندوکانابینوئیدها منجر به احساس سرخوشی می شوند. زیرا برخلاف اندورفین ها به راحتی می توانند از سد خونی مغزی عبور کنند. بیشتر اوقات، بدن هنگام درد و لذت، بسیاری از انتقال دهنده های عصبی و هورمون ها را همزمان آزاد می کند. به همین دلیل، اندورفین ها، اندوکانابینوئیدها و دوپامین ارتباط نزدیکی دارند.