در طول بازدیدهای موسو، تیم او نمونه‌های خونی از سگ‌های چرنوبیل برای تجزیه و تحلیل DNA جمع‌آوری کردند که به محققان اجازه داد ساختار خانواده سگ‌ها را ترسیم کنند. الین اوسترندرمتخصص ژنتیک در موسسه تحقیقات ژنوم انسانی در مریلند می گوید: ما می دانیم که کدام سگ با کدام سگ مرتبط است. این سگ ها فقط دسته ای از سگ های وحشی نیستند. آنها خانواده سگ هایی هستند که در نیروگاه زندگی می کنند و تولید مثل می کنند.
به گفته تیم تحقیقاتی، مانند بسیاری از سگ های آزاد که در اروپای شرقی پرسه می زنند، سگ های داخل منطقه ممنوعه ژرمن شپرد و سایر نژادهای شپرد هستند.
اوستراندر می‌گوید که اگرچه مطالعه آنها نشان داد که سگ‌های منطقه این گیاه از نظر ژنتیکی با سگ‌های شهر چرنوبیل در 15 کیلومتری آن متفاوت هستند، اما آنها نمی‌دانند که آیا ریزش رادیواکتیو باعث این تفاوت‌ها شده است یا خیر. سگ ها ممکن است از نظر ژنتیکی تمایز یافته باشند زیرا در یک منطقه نسبتاً منزوی زندگی می کردند.
جیم اسمیتیک دانشمند محیط زیست در دانشگاه پورتسموث انگلستان می گوید که یافته جدید چندان تعجب آور نیست. او در مطالعه جدید شرکت نداشت، اما دهه ها در این زمینه کار کرده است. او نگران است که برخی از مردم تصور کنند که تشعشع درگیر است، در حالی که هیچ مدرکی برای آن وجود ندارد.
دانشمندان در تلاش بوده اند تا تعیین کنند که قرار گرفتن در معرض تشعشعات چرنوبیل چگونه بر حیات وحش تأثیر گذاشته است. موسو می‌گوید: «ما در حال بررسی پیامدهای آن برای پرندگان، جوندگان، باکتری‌ها و گیاهان بوده‌ایم. تیم او حیواناتی با نرخ جهش بالا، طول عمر کوتاه و آب مروارید زودرس پیدا کرده است. اسمیت می گوید: «تفکیک اثرات تشعشعات خفیف از عوامل دیگر آسان نیست. این مطالعات بسیار دشوار است زیرا عوامل موثر در محیط های طبیعی بسیار زیاد است. همچنین، وقتی انسان ها منطقه آلوده را ترک می کنند، حیوانات می توانند از آن بهره مند شوند.»
اوسترندر می گوید که آنها اکنون در حال کار بر روی چگونگی تجمع آسیب تشعشعات در ژنوم سگ ها هستند. بریجت ونهولتیک متخصص ژنتیک تکاملی در دانشگاه پرینستون که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید: «شناخت پیشینه ژنتیکی سگ‌ها، تشخیص اثرات تشعشعات را آسان‌تر می‌کند». “این مانند یک داستان هیجان انگیز است که من می خواهم درباره آن بیشتر بدانم.”