لاگوزی که ارتباطی بین مصرف بیشتر آکریل آمید در زنان باردار و وزن کمتر هنگام تولد، دور سر کوچکتر و قد کوتاهتر نوزاد پیدا کرده است، می گوید: آکریل آمید از تمام بافت ها از جمله جفت عبور می کند، زیرا وزن مولکولی پایینی دارد. و در آب حل می شود.
مکانیسم احتمالی نقش آکریل آمید در افزایش خطر ابتلا به سرطان در انسان هنوز شناسایی نشده است. لئو شوتندانشیار اپیدمیولوژی دانشگاه ماستریخت هلند نظریه ای در این باره دارد.
پس از کشف آکریل آمید در غذای انسان توسط محققان سوئدی در سال 2002، سازمان غذای هلند با محققان گروه هلندی مطالعه در مورد رژیم غذایی و سرطان از جمله Schotten تماس گرفت تا بررسی کند که آیا آکریل آمید موجود در رژیم غذایی برای انسان خطرناک است یا خیر.
شوتن و همکارانش سعی کردند با استفاده از پرسشنامه میزان آکریل آمید مصرفی مردم را برآورد کنند. آنها کشف کردند که تفاوت بین قرار گرفتن در معرض کم و زیاد در جمعیت مسن هلند را می توان عمدتا با نوعی کیک صبحانه که حاوی مقدار زیادی آکریل آمید به دلیل استفاده از جوش شیرین در تولید آن است، توضیح داد.
گروه شوتن ارتباط بین مصرف آکریل آمید غیر سیگاری ها (زیرا سیگار نیز حاوی این ماده است) و همه سرطان ها را بررسی کردند و خطر بالاتری برای سرطان تخمدان و سرطان آندومتر را در زنانی که در معرض آکریل آمید زیاد قرار داشتند، یافتند. آنها همچنین در مطالعات بیشتر ارتباط اندکی بین مصرف آکریل آمید و سرطان کلیه پیدا کردند.
با این حال، این یافته ها توسط سایر محققان تایید نشده است. جدیدترین مطالعه یک مطالعه مبتنی بر جمعیت از ایالات متحده است که یافته‌هایی را در سال 2012 منتشر کرد که نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلا به سرطان تخمدان و آندومتر در بین زنان یائسه غیرسیگاری است که مقادیر زیادی آکریل آمید مصرف می‌کردند.
البته این ممکن است دلایل دیگری نیز داشته باشد. افرادی که سطوح بالایی از آکریل آمید مصرف می کنند ممکن است انتخاب های دیگری در سبک زندگی داشته باشند که آنها را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.
مطالعات دیگر هیچ ارتباطی یا ضعیف تری پیدا کرده اند. اما مشخص نیست که آیا پیوندی که شوتن و تیمش یافتند جعلی است یا اینکه مطالعات دیگر قادر به اندازه‌گیری دقیق مصرف آکریل آمید نبودند.
شوتن می‌گوید مکانیسم پشت اثر سرطان‌زای احتمالی آکریل آمید می‌تواند به هورمون‌ها مرتبط باشد، زیرا برخی هورمون‌ها با افزایش خطر ابتلا به سرطان، به‌ویژه سرطان‌های دستگاه تناسلی زنان، مانند سرطان آندومتر و تخمدان مرتبط هستند. شوتن می‌گوید: «آکریل آمید ممکن است بر استروژن یا پروژسترون تأثیر بگذارد، که سرطان‌های زنانه را توضیح می‌دهد، اما این ثابت نشده است».
مطالعات آزمایشگاهی روی موش‌ها همچنین ارتباطی بین مصرف آکریل آمید و سرطان در غدد پستانی، غده تیروئید، بیضه‌ها و رحم پیدا کرده است که به مسیر هورمونی اشاره دارد، اما این لزوماً به معنای خطر مشابه برای انسان نیست.